Het is zo ver, ik heb de knoop (een paar weken geleden) door gehakt, ik ga 30 april naar Brazilië om verder te groeien als mens en vechtsporter. Ik ga twee weken in Sao Paulo en twee weken in Rio de Janeiro trainen. Beide keren zal ik werken aan mijn technieken in het Braziliaans Jiu Jitsu. Daarna ga ik weer terug naar Peru, hier zal ik uiteraard even vakantie houden maar ook hier ga ik mijn vechtsport technieken opvijzelen. Ditmaal in het Cholitzu, een vorm van Mixed Martial Arts, bij niemand minder dan mijn goede vriend, Tony De Souza.
De vorige keer was ik vijf maanden op pad, deze keer zal ik ‘maar’ drie en een halve maand weg zijn van het toch ook wel mooie Nederland. Voor die tijd zal ik het nog druk hebben met het afronden van een van mijn scripties en de andere zoveel mogelijk afronden, of tenminste 1 onderdeel daar van.
Een nieuwe wereld, nieuwe geloofsovertuigingen, nieuwe filosofieën en nieuwe sporten
Het is bijzonder dat veel substantiële dingen (van waarde en inhoud) met het opkomen van de globalisering gemengd worden. In de filosofie noemen ze dat ‘pluralisme’, wat ik hier even eenvoudig vertaal als een overschot aan perspectieven waarbij de mogelijkheid bestaat om zelf vanuit verschillende perspectieven je eigen geloofsovertuiging te vormen. Een aantal bronnen die je hier voor kan gebruiken zijn bijvoorbeeld, verschillende wetenschappelijke, filosofische, poëtische en religieuze invalshoeken, maar ook je sport kan hier een wezenlijk onderdeel van zijn 😉
In vrijwel alles hebben we geleerd om vanuit verschillende perspectieven en of paradigma’s te denken. Voor mij is het opmerkelijk dat er in veel gebieden nog heftige debatten en conflicten bestaan.
Pluralisme in vechtsportland is een groot succes!
Het paradoxale aan zoiets als ‘the global village of martial arts’ is dat hier nu juist op een vrij harmonieuze wijze gebruik word gemaakt van verschillende perspectieven en verschillende vechtsporten. Al deze sporten komen samen in het moderne Mixed Martial Arts. Voorheen keek men op vechtsport gebied vooral naar het oosten. In Korea, China, Japan & Thailand, daar gebeurde het! Het was dan ook erg spannend dat bij de eerste gevechten in het Vale Tudo, (voorloper van de gevechten bij Pride, UFC en een aantal andere) er een Braziliaan, Rickson Gracie was dier erg succesvol was. Rickson heeft volgens bepaalde bronnen maar liefst 400 gevechten, ongeslagen op zijn naam weten te zetten. Vanaf dit moment gingen de ogen open, een nieuwe sport was geboren en wel in Brazilië. Het zogenaamde Braziliaans Jiu Jitsu is perfect om allerlei vechtsporters uit alle krijgskunsten zo snel mogelijk naar de grond te krijgen om daar verder te werken en zo snel mogelijk een techniek in te zetten zodat de tegenstander op moet geven, simpel omdat hij anders iets zal breken of buiten bewustzijn zal raken. Zeker 80% van alle gevechten eindigen op de grond. Dus het is volstrekt eerlijk om te zeggen dat Braziliaans Jiu Jitsu de belangrijkste vechtsport is die er tussen zit. Al is het MMA nog net een stukje effectiever, omdat uiteraard niet alle gevechten op de grond eindigen, en ook daar nog wel eens een stoot of trap het laatste woord kan hebben. Naast BJJ en MMA is K1 (een mix tussen kickboksen, Boksen, Karate en Taekwondo) de sport die het meest effectief is voor de vechtsporten in de ring. Hier zijn wij Nederlander het meest succesvol in. Hier hebben wij Nederlander 12 x voor een wereldkampioen gezorgd, dat terwijl alle, ik herhaal alle landen van de wereld samen nog niet meer dan 3 wereldkampioen in de zwaarst klasse hebben voortgebracht!
. 
Rickson Gracie de Uomo Universalis van de ring & die van Leonardo da Vinci.
One Earth, One People, One Martial Art
Het is mij altijd opgevallen dat binnen het K1, BJJ & MMA vechters van heel de wereld deelnemen. Het is bijzonder om te zien, dat dit in het algemeen erg gemoedelijk gaat. Er is zeker sprake van een groeiende beweging naar een integrale, alles verbindende vorm van martial arts.
Tijdens een gevecht is het menens, maar zodra de wedstrijd voorbij is, is er vaak weer een gevoel van verbroedering. Al is het verbroederen niet altijd het geval. Een van de mooiste uitzonderingen hierop was de ‘>finale van de K1, waarin de finalisten nog steeds kwaad bloed voor elkaar voelen. Toch is het zo dat het over het algemeen een boeiende balans bestaat in het circuit van het MMA, elementen die hard zijn en elementen die zeer sociaal zijn. Los van enkele incidenten kunnen de verschillende wetenschappen, religies en filosofieën een voorbeeld nemen in de hardste vormen van sport.
De laatste keer werkte het zo dat de tijd dat ik in Peru trainde, dat ik echter Waiki’s (broeders) heb leren kennen. Hopelijk gaat dat weer in Brazilië gebeuren!
Kortom 30 april t/m 30 mei BJJ trainen en later nog zeker 1,5 maand MMA trainen! Verder ga ik natuurlijk ook allerlei andere leuke dingen doen, ik hou jullie op de hoogte!
Ik heb er al helemaal zin in!
Osu!