Na de expeditie ‘Lake Titicaca’ met de 4 winds, was het nog geen tijd om naar huis te gaan! Immers 21 november vertrekt mijn vliegtuig, daarbij heb een onderzoek te doen. Maar inderdaad er is nog tijd over om andere bijzondere dingen te ondernemen :p
In het laatste hotel en op een van de eilanden had ik een kamergenoot, Vidante, die vollop bezig is met Yoga maar ook Reiki, Ayurveda, Traditionele Chinese Geneeswijze, Chi Gong en sinds een jaar ook met sjamanisme. Vidante heeft zijn naam dan ook te danken aan een van zijn Yoga leraren. Zelf geeft hij met veel passie les in Yoga. Vidante is, net als ik bezig met een onderzoek naar sjamanisme. Kortom we kunnen elkaar aardig helpen met onze netwerk(jes) en ons onderzoek. Een kennis, van hem Asheira, een Canadese, die overigens ook yogalerares is, vergezeld ons gedurende de trip rond Lake Titicaca en nog wat andere delen van Bolivia.
Het leek ons leuk om onze gids, mr. Delgado van het tweede avontuur bij de 4 winds, te vragen of hij ons mee wilde nemen naar de twee eilanden die wij op het oog hadden. Delgado is een sjamaan, mysticus en ondernemer. Hij heeft iets van 6 verschillende hotels in Peru. Verder is hij druk gaande om een opleiding voor sjamanistisch genezer van de grond te krijgen. Daarvoor is hij druk bezig met het bouwen van een nieuw conferentie gebouw. Het was dan ook maar de vraag of hij tijd voor ons had.
Gelukkig was het voor hem mogelijk om 2 dagen met ons mee naar Bolivia te gaan. Delgado is blijkbaar wel in voor een avontuur.
Ongelofelijk wat een gedoe bij de grens tussen Peru en Bolivia. Tenminste voor Vidante. Hij is een Chinese Amerikaan. Hij is prof in de US en heeft zodoende een Amerikaans en een Chinees paspoort. Echter zijn Chinees paspoort heeft hij thuis laten liggen. ‘So what?’ zou je zeggen. Heel wat kan ik je ondertussen vertellen. De president van Boliva Evo Morales, en tevens de eerste traditionele president alhier, heeft het in navolging van Chavez van Venuzuela, niet zo op de Amerikanen. Kortom dit betekende voor Vidante dat hij een ongelofelijke stapel aan papieren moest tekenen en nog een slordige 150 dolars moest betalen om Bolivia te mogen bezoeken.
Delgado vertelde ons dat hij los van ons de grens over zou gaan. Immers wanneer hij als gids gezien zou worden, zou hij een bedrag moeten betalen, welke hij door ons zou laten vergoeden.
Na een uur gedoe aan de grens. Was het bijna zo ver dat Vidante niet eens de grens over mocht (na dat hij al betaald had). Immers hij had zijn gezondheidspapieren niet bij zich.. logisch… alle Amerikanen zijn een groot gevaar voor onze gezondheid 😉 De rest van de wereld brengt kennelijk minder gevaren met zich mee. Tenminste Canadezen en Nederlanders hoeven deze papieren niet te laten zien.
Al met al was de grensbewaker zo vriendelijk om Vidante een stempel te geven in zijn paspoort. Vidante mag nu 7 jaar in Bolivia blijven. haha dat in tegenstelling tot de 30 dagen die Asheira en ik hier mogen blijven.
Maar goed eenmaal de grens over, vroegen wij ons toch echt af waar onze vriend Delgado was. Hij was in geen velden of wegen te bekennen. Na een half uur voor ons uit te staren en ons af te vragen of Delgado ons gedumpt had, namen we een taxi naar Copacabana. Daar aangekomen stond Delagado op ons te wachten. Blijkbaar hadden we te maken met een soort Latijns-Amerikaanse vorm van miscommunicatie.
Na een dag in Copacabana doorgebracht te hebben, nam Delgado ons mee naar ‘The Island of the Moon’.
(Taxi Chauffeur, Delgado, Vidante & Asheira)
The Island of the Moon
Dit eiland was zeer bijzonder. Wederom geen luxe, maar ook bijna geen mensen. Er wonen slechts 80 mensen, waarvan 25 volwassen!
Wij verbleven 3 nachten aan de rustige kant van het eiland. Naast ons huisje aan de noord kant, waren er nog twee huisjes die overdag gebruikt werden voor werkzaamheden,’s nachts waren ze leeg.
Aan ‘onze kant’ van het eiland was een oude Inca Ruïne. Dit was een mooie plek om te mediteren en om samen met de beheerder van het eiland, en tevens sjamaan, een vuurceremonie te houden.
Dit gedeelte van de ruine is pre-Inca Dit is de tempel van de maan, een Inca site.
Op dit eiland kwam Vidante met het idee om wat rituelen te doen. Zoals de meesten weten ben ik altijd in voor een mooi avontuur! Zo gezegd, zo gedaan. Wij vroegen de beheerder/sjamaan van het eiland of hij met ons een vuurceremomnie wilde doen. Gelukkig dit kon allemaal. Daarna kwam Vidante met het idee om mij en Asheira in te wijden in Reiki-Healing. Asheira had deze ceremonie al eens ondergaan, maar wou het nog wel een keer ervaren. Zo gezegd zo gedaan.
Om een lang verhaal kort te maken kan ik zeggen dat ik nu via de Reiki methode energie kan doorgeven. Vidante had dan ook een boek bij zich: ‘Shamanic Reiki’. Dit boek heb ik bestudeerd en na het lezen van dit boek ben ik overtuigd dat Reiki aanverwant is aan ‘het sjamanisme’. Kortom ik zal een dezer dagen mijn site ‘Aharata – onderzoek naar sjamanisme en aanverwante zaken’ aanpassen en het kopje ‘Sjamanisme en Reiki’ toevoegen.
Dat doet mij overigens realiseren dat ik sowieso deze site moet updaten. Uhum kortom genoeg te doen 😉
Dit is de keuken waar ons eten werd gemaakt.
Island of the Sun
Nadat Delgado ons bij het eiland van de maan had gebracht, moest hij weer verder; ‘Business calls’. Na een paar dagen op het eiland van de maan doorgebracht te hebben, en daar overigens 1 andere Nederlander gezien te hebben, vroegen we de locals of ze ons naar het eiland van de zon konden brengen. Dit bleek geen enkel probleem te zijn. Echter we moesten wel naar de andere kant van het eiland komen (half uur klimmen pffff) en we konden alleen naar het zuiden omdat er te veel wind stond.
Dit was een beetje een tegenvaller. Gelukkig komt er eens per dag, zo weten wij ondertussen, een boot met toeristen om de Inca site te bekijken. Vidante was zo kien om aan de dames die op deze boot zaten, te vragen of zij toevallig ook naar het eiland van de zon gingen. Gelukkig, gelukkig, dat deden ze en ja wij konden met ze mee reizen naar het eiland van de zon!
Het is grappig om te vermelden dat Alberto een boek over zijn ervaringen op dit eiland heeft geschreven en zodoende de toepasselijke titel ‘The Island of the Sun’, heeft gegeven. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar een boekenwurm als ikzelf kan dat natuurlijk niet nalaten 😉
Op dit eiland (van de zon) zijn we maar liefst 4 nachten gebleven. Al met al hebben deze eiladnen er toe geleid dat ik eenweek niet onder een douche had gestaan. Heerlijk wat kan een douche dan lekker zijn! Ik heb er gisteren dan wel haast een uur onder gestaan.
Fantastisch overigens hoe ze hier een huis maken en het cement klaar maken:
Misschien niet heel goed te zien, maar het cement word voorbereid door de meneer zijn blote voeten. Waterplas, zand, cement en lopen/kneden maar!
Groetjes en tot ziens maar weer eens!