Cuzco, zondag 22 juni.
Cuzco, de plaats waar het allemaal moet gebeuren. Nou ja alles… in ieder geval de plek waar mijn onderzoek zal beginnen. A.s. maandag begint mijn studie gerelateerde avontuur. Vandaag is het nog even chillen in een goedkoop hostel hier in Cuzco. Slechts op 2 minuten loopafstand van Plaza Mayor, of wel het hoofdplein in Cuzco.
Het was nog een hele tour om hier te komen. Om te beginnen werden Nicole en ik ’s ochtends vroeg wakker om eerst nog even een matras naar de bovenverdieping te sjouwen… Ik kan en lang verhaal kort maken door te zeggen dat het een redelijk zware klus was. Tsja misschien was dit ook niet het meest ideale moment om een grote zware matras twee verdiepingen hoger te verplaatsen.
Vlak daarna gingen we op weg naar het ‘hol der Schepen’, ofwel Schiphol. Raar maar waar, ik ging hier niet heen om in een boot te varen maar om het vliegtuig te stappen 😉 Toch voelde ik mij als een vis in het vliegtuig en wel specifiek een sardientje, of nog scherper omgeschreven als een ingeblikt sardientje… :s Vliegtuigen zijn blijkbaar niet ingericht voor mensen die ‘Muy alto’ (vrij groot) zijn, ookal betreft het de KLM. Na een uurtje of vier beknelt in het vliegtuig te zitten waagde ik het er dan toch maar op. Immers de vlucht zou minstens 12 uur duren. Nadat ik de stoute (en iet wat stinkende) schoenen weer aangetrokken had stapte ik op een steward af. Ik vertelde hem hoe ik tussen mijn stoel en de stoel voor mij vast zat. Daarbij legde ik hem met alle geuren en kleuren uit hoe het voelt wanneer je benen afgekneld worden. De beste steward had sympathie met mijn verhaal en ging kijken wat er verder mogelijk was. Na alle opties verkent te hebben bood hij mij een plek in de business class aan. Echter ik mocht de maaltijden van deze business class niet nuttigen en ik mocht daar maar een paar uurtjes verblijven. Ach ja wat had ik te verliezen, ofwel ik ging akkoord met zijn wensen 🙂 Helemaal blij, en genietend van het grote scherm waarop de films ‘Jumper’ en ‘National Tresure 2’, kregen mijn benen even rust. Ja je moet toch wat, daar helemaal alleen in de business class 😉
In Lima aangekomen kijk ik in mijn reisgids voor een goed hostel met een redelijke prijs. Wanneer mijn oog op een goed hostel is gevallen zoek ik een taxi, of eigenlijk zoeken er iets van 50 verschillende taxichauffeurs mij. Na veel af te dingen bleek ik bij de terugrit toch nog 2x te veel betaald te hebben voor mijn taxirit. De beste man was wel aardig, maar goed voor het hoge bedrag zou ik als chauffeur ook best aardig zijn.
Het hostel was eigenlijk meer een flatgebouw waar een plek ingericht was om te slapen. Voor de Friese jongen die ‘Muy Alto’ is, vallen veel dingen aan de krappe kant uit. Bijvoorbeeld de kamer, het bed en de nacht an sich. Immers de volgende dag staat mij in de vroege uurtjes al weer een vlucht naar Cuzco te wachten.
De volgende dag vertrek ik wederom naar het vliegveld, ditmaal om naar Cuzco te vliegen.Wederom raadpleeg ik mijn reisgids en kom ik, na het enige giswerk, tot de conclusie dat ik wederom naar een goedkoop maar redelijk hostel wil. Het geluk wil dat ik, zoals ik zei, op dit moment op loopafstand bij het centrale plein ben. Vannacht slaap ik mijn tweede en laatste nacht in dit hostel.
Grappig want Cuzco staat op dit moment in het teken van de Winter Solstice. De zon komt a.s. dinsdag op het laagste punt. Volgens een jongen in het laatste vliegtuig, zal er ergens een ritueel plaats vinden, waar ik zo 1, 2, 3 niet bij hoef te zijn. Het ritueel gaat als volgt, tenminste dat beweerde mijn medepassagier, een Inka-warrior gaat een ritueel uit voeren waarbij hij een schaap slacht en op het hoogte punt het arme beest zijn hart op eet… Het aanschouwen van dit tafereel zal precies de 150 dollar zijn die ik mij op dat moment bespaar… Ofwel dit bizarre tafereel, waar of niet, gaat aan mijn neus voorbij.
Hoe dan ook op het ‘Plaza mayor’ zijn de hele dag verschillende optochten. Hierbij worden allerlei verschillende culturele uitingsvormen worden uitgebeeld. De festiviteiten worden aan de zonne god Intitaita
In de avonduren word er dan ook nog lang door gefeest. Of eigenlijk niet echt want gisteravond lag ik voor Peruaanse tijden al om 10.00 uur in bed.
Nadat ik genoten had van de optochten ging ik dus terug naar het hostel. Ik wilde een beetje chillen, aangezien je moet acclimatiseren op dergelijke hoogtes als die van Cuzco. Onderweg kwam ik langs een klein eetcafé waar de eigenaar mij vroeg waar ik vandaan kwam. Nadat ik zei dat ik uit Rusland kwam vertelde hij dat de wedstrijd over 10 minuten zou beginnen. Even nadenkend realiseerde ik dat ik deze wedstrijd niet aan mij voorbij wilde laten gaan. Nog even en ik bekende dat ik niet een Rus ben, en ik de facade niet vol kan houden wanneer ze tegen Nederland moesten spelen. Kortom ik vertelde hem en om eerlijk te zijn vrij schaamteloos, dat ik uit Nederland kwam. Vervolgens ging hij in het Nederlands terug praten en mij vragen waarom ik vertel dat ik uit Rusland kom. Dat was een bijzondere verrassing! Na een ludiek gesprek bood hij mij een tafeltje en een glas wijn aan, uiteraard nadat hij wist dat ik een pizza bij hem ging eten 😉
Echter wat een aanfluiting, tenminste die wedstrijd dan, breek me de bek niet open… :S het humeur was aardig gezakt. De eigenaar wilde mij nog mee nemen naar een Tranceparty, maar mijn hoofd stond er niet na. Liever nam ik een 1 uur durende siatsu-massage voor 7 euro 50. Dit allemaal naast mijn hostel.
Kortom afgezien de tegenvaller van Oranjeheb ik hier een leuke en relaxt begin. Esta buen Tiempo!!