Philip Morrison is een van de grootste Da Vinci kenners uit onze tijd.
In onze tijd staat groepswerk centraal, zo komen we tot resultaten. Wij geloven dan ook niet meer zo in de ‘loner’ die het allemaal zelf doet. Zo leven we volgens Morrisons in een tijd waar een soort sociaalegoïsme heerst waarbij het sociale belang groter is als het individualistische belang. Zo wordt volgens Morrison de huidige wetenschap bedreven. Op deze manier, zo stelt Morrison, komt er steeds minder lol en plezier in de wetenschap. Leonardo deed dan ook geen contributie aan de hedendaagse wetenschap, hij bedreef de wetenschap om zich zelf te amuseren. Da Vinci streefde er dan ook na om alles op zijn eigen wijze te begrijpen. Volgens Morrison was de belangrijkste drijfveer van Leonardo Da Vinci om zich blijvend te kunnen amuseren.
Herbert Read uit Philip Morrisson zijn boek: Leonardo da Vinci
Poeet, moderne kunst geschiedkundige en literatuur en kunst criticus.
In de tijd van de Renaissance was er veel toename in het bewustzijn, niet alleen op theoretisch vlak, maar ook op emotioneel gebied. Deze toename in bewustzijn betreft volgens Read ons persoonlijke leven. Albertini (de eerste echte Uomo Universalis, en tevens groot voorbeeld voor Da Vinci) noemde ‘sensibility’ al het belangrijkste criterium voor het maken van kunst, techniek en geometrie.
Read noemt een relatie tussen perspectief en het onderzoek van emotie. Een schilder, schildert vanuit zijn emotie, maar als de schilder dit uit een groter perspectief doet, van tweedimensionaal naar driedimensionaal, is de schilder instaat om emoties uit te drukken.
Een schilder beeld zijn visie uit van hoe de werkelijkheid is.
Leonardo zou in Read’s visie geschilderd hebben om zijn weergave van de werkelijkheid te kunnen schilderen.
Paul Valéry uit Philip Morrisson zijn boek : Leonardo da Vinci
Valéry was een Franse dichter, essayist en filosoof
Filosofen proberen hun verhaal door woorden, verbaal of geschreven, over te brengen. Leonardo da Vinci laat zien dat taal en kennis niet alle manieren zijn om een verhaal over te brengen. Zo zegt Valéry dat kennis niet het belangrijkste begrip is, maar dat kracht (power) het belangrijkste is.
Leonardo scheidde begrip niet van creatie, ook scheidde hij theorie niet van de praktijk. Zo zegt Valéry dat wetenschap steeds minder om kennis gaat en steeds meer draait om het begrip macht (power).
Leonardo’s schilderijen werden een soort menselijke filosofie waarin het hemelse en het demonische samen in één schilderij samenvallen. Valéry zegt dan ook dat schilderen, voor Da Vinci, het bedrijven van de filosofie was. Valéry merkt op dat er op deze wijze meer gezegd kan worden dan met woorden, dat komt volgens Valéry, doordat woorden hun beperkingen hebben. Valery verwoord hiermee een belangrijk credo van Balanced Mind: ‘Een beeld zegt meer als 1000 woorden’.
Leonardo zei dat filosofen geen kunde met de handen en ogen hebben, en dat artiesten zulke kleine hoofden hebben dat er geen ruimte in hun hoofd is dan instincten.
De filosofie maakt gebruik van logica. Valéry zegt dat de filosofie eist dat er één concept komt, dat terwijl er geen enkele filosoof die hetzelfde zegt of zou kunnen zeggen. Bij Balanced Mind zeggen we dat iedereen een eigen ‘model van de wereld’ heeft. Volgens Valéry was het schilderen voor Da Vinci een manier om zijn persoonlijke filosofie uit te werken.
Heinrich Wölfflin uit Philip Morisson zijn boek: Leonardo da Vinci.
Wölfflin was een wetenschapper die zijn graad in de filosofie en de kunstgeschiedenis had.
Leonardo da Vinci: De vijf zintuigen zijn de dienaren van de ziel
Zegt dat Leonardo da Vinci waarschijnlijk de kunstenaar was met het meeste plezier, hij geeft ook aan dat plezier ‘erg’ belangrijk voor Da Vinci was.
Bernard Berenson uit Philip Morrison zijn boek: Leonardo da Vinci
Berenson was een Amerikaanse kunsthistoricus die gespecialiseerd was in de Renaissance
Geeft aan dat iets in hem rebelleert tegen de uitdrukkingen van de gezichten in ‘Het laatste avondmaal’ van Da Vinci. Hij zegt dat deze hem niet overkomen als zuivere zielen. Dit had hij ook bij de ‘Mona Lisa’ en ‘Madonna en met St.Anne. Hij vond de setting en de expressies verontrustend.
De Mona Lisa wordt door ieder anders gezien, volgens Berenson heeft dit te maken met hoe iemand zich op dat moment voelt.
Berenson stelt een kritische vraag richting de critici over de schilderijen van Da Vinci, die beweren dat hij gefaald heeft. Het falen van de maestro zou te danken zijn aan het feit dat de schilderijen niet af zijn. Berenson vraagt zichzelf dan ook af, of een kunstenaar op deze wijze echt gefaald heeft. Berenson wil zelfs stellen, dat de schilderijen van Da Vinci misschien nu juist zo goed zijn geslaagd, omdat ze niet af waren. Berenson brengt als tweede argument naar voren dat Da Vinci waarschijnlijk veel lol heeft gehad tijdens het schilderen, dat kan in Berenson zijn ogen geen falen heten.
Arnold Hauser uit Philip Morrison zijn boek : Leonardo da Vinci
Tot de 15e eeuw werkten artiesten in collectief verband, en niet individueel. De tijd van de Renaissance staat dan ook wel voor het losmaken van de afhankelijkheid van artiesten aan de schuld. De schuld werd gekenmerkt door dat geld verdienen voor kunstwerken niet netjes was.
Zo hadden schilders allianties met de ‘humanisten’. Dit kwam voor de schilders goed uit, omdat de humanisten de economische welvaart van de schilders kon legitimeren. Voor de humanisten kon er in schilderijen veel propaganda zitten.
Leonardo da Vinci was de eerste die op theoretisch vlak geen mens als autoriteit nam, maar zijn ‘meester’ in de natuur zag. Leonardo was in die zin dan ook een humanist en een kunstenaar. Dat terwijl hij zich niet uit heeft gelaten als humanist.
Roger Shattuck uit Philip Morrison zijn boek: Leonardo da Vinci
Auteur over Franse literatur en over kunst en muziek.
Wat was het seksleven van Leonardo da Vinci? Was zijn echte beroep werkelijk magie of wetenschap zo als wij die nu kennen? Wat vroeger magie was noemen wij met onze kennis gewoon wetenschap. Sublimeerde Leonardo, in de gedachtegang van Freud, werkelijk zijn narcisme en zijn onderdrukte seksualiteit die zo tot uitdrukking kwamen in zijn creatieve werken?
Shattuck zegt dat Valéry en Freud beide een biografie over Da Vinci hebben geschreven, en dat ze allebeide iets in hem zagen en herkenden. Zo konden ze zich identificeren met het mysterie wat om Leonardo da Vinci hangt.
Voor zowel Freud als Valéry stond Da Vinci voor iets in hun bewustzijn wat ze bewonderden en naar streefden om te kunnen hebben, dit hebben ze gedaan om Leonardo met omslachtige gegevens (bewijs) in een bepaalde positie te zetten. Shattuck zegt dan ook dat Leonardo da Vinci een symbool is geworden dat door iedereen wordt gebruikt om eigen verhalen sterker te maken, namelijk dat iemand bij machte zou zijn om het mysterie van Da Vinci te ontraffelen. Je kan dan ook verschillende richtingen kiezen om je onderzoek te gaan doen, bijvoorbeeld, seks, wetenschap, kunst, e.d. We kunnen verschillende drijfveren of instincten voor het werk van Leonardo da Vinci aangeven, maar we vergeten dat Leonardo da Vinci in termen dacht die inhielden dat alles met alles in verband staat. Zo wordt Leonardo da Vinci op al deze manieren in dualistische opvattingen gevangen, maar dat terwijl hij zelf op een geïntegreerde manier dacht. Zo had Leonardo de boeken van Valéry en Freud nooit zelf kunnen schrijven.
Kortom Shattuck zegt dat alhoewel veel mensen een mogelijke drijfveer van Da Vinci proberen te bewijzen, dat het in Shattuck zijn ogen moeilijk is om dit te doen, vooral als je weet dat Da Vinci zelf redeneerde vanuit de veronderstelling dat alles met elkaar in verbinding staat.